Εισαγωγή

Καλώς ήλθατε!

 

 

Είμαι ο cropper. Ελάχιστα γνωστός από το blog “π ε ρ ί π α τ ο ς“.

… … …

Αν χρειάζονται -σε κάποιους- λίγα λόγια, για να εξηγήσουν:

α.) “προς τί” αυτό το blog και

β.) γιατί “ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ”,

ας διαβάσουν τις γραμμές που ακολουθούν.

==> Για όσους δεν έχουν ανάγκη δικαιολογίες κι εξηγήσεις, θα αναφερθώ αμέσως στις “Οδηγίες Χρήσης”.

· Υπάρχει, λοιπόν, όπως σ’ όλα τα ιστολόγια, η αρχική σελίδα. Εδώ θα γίνονται οι αναρτήσεις (post) των κειμένων και τα σχόλια όσων επιθυμούν. Σ’ αυτήν τη σελίδα φαίνονται μόνο οι πρώτες προτάσεις από τα δύο πιο πρόσφατα ποστ, που για να τα διαβάσετε ολόκληρα, πρέπει να πατήσετε το ποντίκι στον τίτλο τους.

· Στο κάτω μέρος (footer) της σελίδας υπάρχουν οι τίτλοι από τα προηγούμενα κείμενα (”Recently”), που μπορείτε με τον ίδιο τρόπο να δείτε ολόκληρα. Αυτά, για τους μη εξοικειωμένους με την WordPress ή την συγκεκριμένη εμφάνιση της σελίδας.

· Από ‘κει και πέρα, υπάρχουν τρεις άλλες σελίδες – ΚΟΛΑΣΗ, ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ, ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, όπου θα μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα στα οποία θ’ αναφέρονται οι αναρτήσεις της αρχικής σελίδας.

Και περνώ στις “δικαιολογίες”.

α.) Προς τί αυτό το blog;

Αν ο “π ε ρ ί π α τ ο ς” είναι ένα χόμπι, αυτό το blog είναι το χόμπι του περίπατου. (Θα μπορούσα να το πω “το χόμπι του χομπιού!!!). Αν είναι κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό, θα το δείξει η πορεία.

Είναι σίγουρο ότι “Η Θεία Κωμωδία” θα διψάει για αναγνώστες. Για αναγνώστες που θα βοηθούν με τον σχολιασμό τους οποιαδήποτε συζήτηση, ερμηνεία, ανάλυση, κριτική, με αφορμή ένα κείμενο. Αναγνώστες που θα συμμετέχουν στην εξέλιξη του blog, χωρίς να είναι επαγγελματίες (δίχως οι τελευταίοι να αποκλείονται, αντίθετα, η βοήθειά τους θα είναι πολύτιμη), γιατί το ζητούμενο είναι η απήχηση του κειμένου σ’ όσους (όπως κι εγώ) δεν έχουν κανενός είδους επαγγελματική σχέση με τον γραπτό λόγο.

Είναι σίγουρο ότι “Η Θεία Κωμωδία” θα είναι προβληματική. Οι αναρτήσεις λίγες και αραιές. Πρώτον, από έλλειψη χρόνου. Δεύτερον, από γενικότερες δικές μου ελλείψεις. Και τρίτον, επειδή θα χρειάζεται κάποιος χρόνος και κάποιες σιωπές για να λειτουργήσει ένα κείμενο.

Τα υπόλοιπα τ’ αφήνω σε σάς. Ούτως ή άλλως, θα μπορούσα να πω μόνο: “Προς τί; Γιατί έτσι μ΄αρέσει” , αλλά όλη η ιστορία γίνεται για να βρεθούν δυο – τρεις ακόμα που να γουστάρουν!

β.) Γιατί “ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ”;

Η Θεία Κωμωδία του Δάντη (Dante Alighieri: La Divina Commedia) ή απλώς Κωμωδία, όπως ήταν ο αρχικός τίτλος της, αποτελείται από πληθώρα στοιχείων, που κατανέμονται στα τρία μέρη της. Έχει τόση ποικιλία, όση, σχεδόν, η ίδια η ζωή. Είναι, από μια άποψη, μίμηση της πραγματικότητας, όπως είναι όλη η τέχνη, γενικότερα, αλλά σκοπός του Δάντη ήταν η αναπαράσταση ολόκληρης της ανθρώπινης εποποιίας. Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια κορυφαία στιγμή της ποίησης, μια νίκη, ένας θρίαμβος της (ιταλικής) γλώσσας, στον οποίο αξίζει κάθε τιμή. Μόνο ένα έργο, τα Ομηρικά Έπη, είναι περισσότερο αναγνωρίσιμο, παγκόσμια, από την Θεία Κωμωδία, τουλάχιστον για τον δυτικό πολιτισμό. Τέλος, η Θεία Κωμωδία είναι ένα είδος αυτοβιογραφίας, αφού ο Δάντης βρίσκεται συνεχώς στο προσκήνιο.

Η Θεία Κωμωδία είναι μια ιστορία για την Πτώση του ανθρώπου, για την Κάθαρση και τη Λύτρωσή του. Επομένως, όσα αναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο και η δομή της, τρία μέρη χωρισμένα σε άσματα (canti), καθώς και η αλληγορία της αυτοβιογραφίας και οι συμβολισμοί του ποιήματος, μου φάνηκαν περισσότερο από κατάλληλα για να δώσουν έναν τίτλο στο παρόν blog.

Θα πω και πάλι ότι όλα είναι ζήτημα προσωπικών προτιμήσεων, οπότε, ίσως δεν ήταν αναγκαίο να γραφούν όλα τα προηγούμενα. Αλλ’ αφού γράφηκαν, ας μείνουν.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

Προς τιμήν της Θείας Κωμωδίας, λοιπόν, και για να ξεκινήσει το παραμύθι κι η συζήτηση, θα βρείτε τρία μικρά αποσπάσματα στις αντίστοιχες σελίδες, σε μετάφραση Ανδρέα Ριζιώτη:

· Στην Κόλαση/Inferno, απόσπασμα από το Άσμα IX.

· Στο Καθαρτήριο/Purgatorio, απόσπασμα από το Άσμα IV.

· Στον Παράδεισο/Paradiso, απόσπασμα από το Άσμα IV.

Όλες οι εικόνες είναι του Gustave Doré (1832-1883), από την εικονογράφηση της Θείας Κωμωδίας.

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

 

Ο Δάντης (1265 – 1321) άρχισε να γράφει την Θεία Κωμωδία σε ηλικία 35 ετών και περιγράφει την προσπάθεια του ανθρώπου – ή μάλλον ελάχιστων ανθρώπων – να ξεπεράσουν την ανθρώπινη κατάσταση και να πλησιάσουν κοντά στον Θεό. Στην εποχή του ήταν αυτονόητο ότι αυτός είναι ο σκοπός της υπέρβασης της ανθρώπινης κατάστασης. Σήμερα, το πλησίασμα στο Θεό, το “θείον”, όπως κι αν το εννοεί ο καθένας μας, καθώς και το περιεχόμενο, το νόημα και η σημασία, ακόμη και η αναγκαιότητα ή μη, της υπέρβασης αυτής της ανθρώπινης κατάστασης, είναι κάτι που θα το ορίσει ο καθένας μας.

Η Θεία Κωμωδία, όχι μόνο δεν έχει χάσει κάτι απ’ την αξία της, τουναντίον, είναι ένα απολύτως επίκαιρο έργο. Ο Δάντης μιλά για τον Έρωτα, για την πολιτική, την φιλοσοφία, τα ήθη, την ποίηση και τις τέχνες, για τις επιστήμες, προβαίνει σε παραινέσεις και προφητεύει. Έχει για οδηγό του στην Κόλαση και μέχρι πριν το τέλος του Καθαρτήριου τον Βιργίλιο, που εκπροσωπεί το ανθρώπινο πνεύμα. Κι όταν αυτό δεν είναι αρκετό πια, συναντά την Βεατρίκη, σαν συμβολισμό της θείας χάριτος που θα τον οδηγήσει στα ουράνια. Κι αυτή δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας τον σκοπό του, την ταύτιση με τον “Θεό”. Έτσι, ο Δάντης συναντά τον ά-λογο μύστη Άγιο Βερνάρδο, επιστρέφει δηλαδή στο ίδιο του το πνεύμα, εμπλουτισμένο με τις εμπειρίες του μέχρι τώρα ταξιδιού, αλλά κυρίως με την συνειδητοποίηση ότι εαυτός, πνεύμα και θεία χάρις είναι ιδιότητες και διαφορετικές εκφράσεις ενός προσώπου, που συνομιλεί με πολλές φωνές ταυτόχρονα, μέχρι να κερδίσει την πλήρη γνώσεως σιωπή …